روز جهانی کاردرمانی | روز نجات و رهایی از ناتوانی
کاردرمانی یکی از رشته های توانبخشی بوده که در زمینه اختلالات جسمی، ذهنی و روان فعالیت میکند. همانطور که میدانیم هر حیطهای دارای یک روز جهانی بوده که به دلایل خاصی انتخاب میشود.
فدراسیون جهانی کاردرمانی (WFOT) برای اولین بار، روز جهانی کاردرمانی را در سال 2010 تعیین کرد. تقریبا تمامی رشتهها در سراسر جهان دارای یک روز جهانی هستند که افراد مرتبط با آن رشته، آن روز را جشن میگیرند. کاردرمانی نیز از این قضیه مستثنی نبوده و به همین دلیل فدراسیون جهانی کاردرمانی در سال 2010 برای تکریم و بزرگداشت این رشته و افرادی که در آن فعالیت میکنند یک روز را به عنوان روز جهانی کاردرمانی انتخاب کرد.
هرسال در این تاریخ در سراسر جهان افراد مهم و تاثیرگذار در این رشته به سخنرانی پرداخته و اهداف و رسالت این رشته را بازگو کرده و برای افزایش آگاهی عمومی در مورد این رشته تلاش میکنند. کاردرمانگران به بیماران آسیب دیده یا ناتوان کمک میکنند تا به زندگی خود بازگردند. همچنین به کودکان با نیازهای ویژه کمک میکنند تا به مهارتهای لازم برای زندگی خود دست پیدا کنند. در اصل، وظیفه کاردرمانگران اصلاح محیط و استفاده از تجهیزات ویژه برای افراد ناتوان به منظور تسهیل زندگی در جامعه است.
روز جهانی کاردرمانی چه روزی است؟
فدراسیون جهانی کاردرمانی به منظور آگاهی بیشتر عموم و آشنا کردن مردم با اهداف کاردرمانی روز 27 اکتبر را به عنوان روز جهانی کاردرمانی انتخاب کرد. پس از این تصمیم گیری در سراسر جهان کشورهای مختلف روز 27 اکتبر را برای تکریم این رشته جشن میگیرند. در این روز، بزرگان این رشته و افراد تاثیرگذار معمولا در دانشگاهها گرد هم آمده و با صحبت در مورد اهداف و کارکرد رشته، این روز را جشن گرفته و جشن خود را با سایر مردم به اشتراک میگذارند.
هر سال روز جهانی کاردرمانی موضوع خاصی انتخاب شده و بیشتر در مورد آن صحبت میشود. در سال 2022 موضوع ارتباط بین فرصت مناسب و انتخاب درست و اجرای عدالت انتخاب شد که بیان میکند که انتخابهای درست در فرصت مناسب و طلایی چگونه باعث اجرای عدالت در زمینه کارکرد این رشته میشود.
کاردرمانی برای اولین بار چه زمانی شکل گرفت؟
سرچشمه کاردرمانی در رابطه با اختلالات روان در اوایل قرن بیستم میلادی شکل گرفت. در سال 1916 دکتر هربرت جیهال برای درمان برخی اختلالات عصبی در آسایشگاه خود، از مفهوم صنایع دستی برای معلولین استفاده کرد. او توصیف کرد که بیکاری طولانی مدت به همان اندازه که روح انسان را آزرده میکند، بدن فرد را نیز ناتوان میکند. بر این پایه دکتر جیهال از صنایع دستی و هنرهای مختلف برای بهبود عزت نفس و افزایش پتانسیل اشتغال بیماران خود استفاده کرد.
اما به طور کلی میتوان گفت کاردرمانی در طول جنگ جهانی اول تاسیس شده و در اواخر جنگ به درمان بسیاری از سربازان مجروح بازگشته از جنگ پرداخت. اولین درمانگران بیشتر خانمهای غیر نظامی بودند که در بیمارستانها به مجروحین کمک میکردند که در حین بازگشت به زندگی خود، بهره وری آنها بیشتر شده و روحیه آنها بهبود یابد. در همان سالها انجمن ملی کاردرمانی تاسیس شد. این انجمن 6 عضو داشت که نصف آنها مرد و نصف دیگر زن بودند.
این انجمن را یک معمار به نام جورج ادوارد بارتون راهاندازی کرد. بارتون پس از گذراندن یک سال در یک آسایشگاه، در نیویورک مرکز خود را افتتاح کرد و برای درمان معلولین در این مرکز تلاش کرد. از سایر بنیانگذاران این رشته میتوان به دکتر روانپزشک ویلیام راش دانتون اشاره کرد. دانتون در سابقه کاری خود تجربه ادغام تکنیکهای درمان شغلی با تکنیکهای بهداشت روانی را داشت و بر تاثیر شگفتانگیز آن تاکید داشت.