سندروم بیبی دیجیتال چیست و چه تفاوتی با اوتیسم دارد؟

متاسفانه امروزه به دلیل پیشرفت تکنولوزی و دسترسی راحت به ابزار الکترونیکی و همچنین مشغله زیاد والدین و نداشتن وقت کافی برای پرداختن به نیاز‌های کودک، آمار کودکان سندروم بیبی دیجیتال بالا رفته است. عدم توجه به نیاز‌های اجتماعی و ارتباطی در کودکان، می‌تواند عوارض سنگینی را برای کودک و خانواده بر جای بگذارد. در این مقاله سعی داریم شما را با شیوه‌های جلوگیری از سندروم دیجیتال بیبی و درمان آن به شیوه کاردرمانی و گفتار درمانی، آشنا کنیم.

سندروم بیبی دیجیتال چیست؟

پس از تولد نوزاد، مغز تا 2 سال رشد می‌کند. مراقبت‌های این دوره در زندگی کودک بسیار تعیین کننده است. کودکانی که به هر دلیلی، زیر دو سال، از ابزار دیجیتالی استفاده می‌کنند به دلیل محدود شدن مغز به پردازش اطلاعات صوتی بصری دیجیتالی، عملکرد و ساختار مغز به شکل طبیعی تکامل نخواهد یافت. در واقع به دلیل محرومیت این کودک از دریافت انواع محرک‌ها و ارتباط اجتماعی، مدار‌هایی در مغز تشکیل نخواهد شد. برای نمونه رشد حرکتی، رشد کلامی، رشد ارتباطی و اجتماعی در کودکان مبتلا به سندروم دیجیتال بیبی، دچار نقص خواهد شد.

تفاوت سندروم دیجیتالی با اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک اختلال رشدی عصبی است که با گرفتن خدمات دارو درمانی، کاردرمانی و گفتاردرمانی، علائم آن خفیف می‌شود ولی از بین نمی‌رود. علائم اصلی اوتیسم شامل تاخیر و نقص در رشد کلامی، ارتباط چشمی و ارتباط اجتماعی است. علائم سندروم کودک دیجیتال نیز همانند اوتیسم دیده می‌شود. اما تفاوت این دو در این است که با حذف و یا کمرنگ کردن استفاده از وسایل دیجیتالی و الکترونیکی، علائم در کودکان دیجیتالی از بین میرود یا به سرعت تخفیف میابد.

در واقع پس از دادن مشاوره‌های لازم به خانواده و گرفتن خدمات کاردرمانی و گفتار درمانی، رشد چشمگیری در کودک دیجیتالی دیده می‌شود.

چگونه سندروم بیبی دیجیتال را درمان کنیم؟

درمان آن به کمک توانبخشی انجام می‌شود. تیم توانبخشی متشکل از کاردرمانی، گفتاردرمانی و روانشناسی و مشاوره کودک است که می‌تواند درمان را سرعت بخشد. توجه داشته باشید که با دیدن علائم این سندروم باید سریعا به یک مرکز کاردرمانی مراجعه کنید، تا قبل از اینکه زمان طلایی درمان را از دست بدهید، کودک خود را از دام علائم آن نجات دهید. در ادامه به نقش هر کدام از حیطه‌های توانبخشی در درمان کودک مبتلا به سندروم دیجیتالی میپردازیم.

کاردرمانی

خط اول درمان اکثر اختلالات کودکان، کاردرمانی است. کاردرمانی به طور ویژه و با ارزیابی تمامی مهارت‌های حرکتی، حسی، شناختی و اجتماعی در خدمت مراجعین است. یک کاردرمانگر پس از ارزیابی یک برنامه درمانی دقیق برای تقویت مهارت‌های گفته شده طراحی می‌کند تا سریعا علائم سندروم را کمرنگ کند. هدف از کاردرمانی برنامه ریزی و اجرای تسک‌هایی است که مدار‌های ناقص در مغز را شکل بدهد و به این شکل به درمان کودک کمک کند.

گفتار درمانی

یکی دیگر از اعضای تیم توانبخشی، گفتاردرمانگر است. بطور معمول کودکان مبتلا به این اختلال دچار تاخیر و نقص مهارت‌های زبانی و کلامی نیز می‌شوند. همانطور که یکی از موثر ترین راه‌های ارتباطی و انتقال پیام، کلام است؛ درمان اختلالات کلامی در این کودکان بسیار اهمیت دارد. گفتار درمان با تشخیص دقیق اختلال، در کنار کاردرمانی، برنامه درمانی را برای این کودکان تعیین می‌کند.

روانشناس 

یک روانشناس با آگاهی از اختلالات کودکان، در قدم اول، اطلاعات لازم برای آگاهی از این سندروم را در اختیار خانواده قرار می‌دهد. درواقع خانواده باید بداند علت ابتلای کودکش به این اختلال چیست. حالا که خانواده آگاهی لازم را در این زمینه کسب کرد باید با شیوه‌های تربیتی کودک آشنا شود و آموزش‌های لازم را در این زمینه، بگیرد. برای مثال چگونگی حذف ابزار الکترونیکی از دسترس کودک، آشنایی با انواع بازی‌ها و سرگرمی‌های پر هیجان و پر تحرک، حضور بیشتر در مکان‌های اجتماعی همچون پارک و شهر بازی، مواردی هستند که به والدین کودک آموزش داده می‌شود.

پیشنهاد مطالعه : اصول رفتار با کودک اوتیسم

چگونه از سندروم بیبی دیجیتال پیشگیری کنیم؟

با توجه به پیشرفت تکنولوژی در عصرحاضر و محاصره شدن توسط ابزار الکترونیکی و نیاز مبرم به آنها، مدیریت صحیحی برای کنترل استفاده از آنها، توسط والدین باید انجام شود. مشاهده تلوزیون، استفاده از گوشی و تبلت، زیر دو سال مطلقا ممنوع است. این ممنوعیت به دلیل همان مسئله مهم رشد مغزکودک در این سن، است. در کودکانی با سن بیشتر از 2 سال باید بصورت تایمی محدود و کمتر از یک الی دو ساعت درروز، از ابزار دیجیتالی استفاده شود.

افزایش مشارکت در فعالیت‌های گروهی و اجتماعی و ارتباط با همسالان کودک، یکی از مهم ترین مواردی است که باید به آن توجه شود. رشد مغز کودک از طریق تجارب حسی اتفاق می‌افتد؛ پس اهمیت زیادی دارد که والدین بستری را برای این رشد فراهم کنند.

سندروم بیبی دیجیتال چگونه تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص آن حتما باید یک ارزیابی کامل توسط یک متخصص کاردرمانی انجام شود. همچنین باید شرح حال درستی از والدین درمورد رفتار‌های کودک گرفته شود. با این حال برای تشخیص قطعی لازم است مدتی از شروع درمان و همچنین حذف عوامل موثر در ایجاد سندروم بیبی دیجیتال بگذرد که میزان پیشرفت کودک دیده شود و بر اساس آن تصمیم قطعی درمورد تشخیص کودک گرفته شود.

متاسفانه برخی از سندروم‌ها و اختلالات، به دلیل عدم آگاهی والدین در کودکان ظهور میابد. این سندرو‌م‌ها، که درواقع اکتسابی هستند، با آموزشِ تربیت و مراقبت صحیح از کودکان، به والدین، براحتی قابل مهار هستند. به هر حال در صورت ابتلا کودک، نیاز به درمان برای پیشگیری از اختلالات جسمی، اجتماعی و روانشناختی ضروری است. لازم است در صورت بروز هر گونه تاخیر کلامی، حرکتی، هوشی و اجتماعی، به یک متخصص کاردرمانی مراجعه کنید تا با گرفتن درمان به موقع، کودک خود را از دام آسیب‌هایی در بزرگسالی، نجات دهید.