سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل | چالش‌هایی کاردرمانگران

کاردرمانگران به افرادی که دارای چالش‌های فیزیکی، شناختی، عاطفی یا اجتماعی هستند، کمک می‌کنند تا توانایی خود را برای مشارکت در زندگی روزمره به دست بیاورند. آنها با افراد و گروه‌های مختلفی کار می‌کنند و خدماتی از قبیل ارزیابی، درمان و آموزش را در محیط‌های مختلف از جمله مدارس، بیمارستان، کلینیک و مطب‌های خصوصی ارائه ‌می‌دهند. کاردرمانی علیرغم مزایای فراوانی که دارد، دارای سختی‌هایی نیز می‌باشد. در ادامه در مورد سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل صحبت کرده‌ایم.

سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل 

اگر می‌خواهید کاردرمانگر شوید، باید بدانید که یکی از سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل این است که شما با افرادِ معمولیِ جامعه، از نظر توانایی‌های ذهنی و جسمی سر و کار ندارید. همچنین خانواده و مراقبین افراد کم توان ذهنی و جسمی، افرادی هستند که پس از مداخلات زیاد و گاهی بی حاصل، از لحاظ روانشناختی بسیار حساس و آسیب پذیر شده‌اند. این خانواده‌ها، شما را به عنوان سنگ صبور و محرم خود دیده و گاها شروع به درد دل می‌کنند.

قاعدتا پذیرش این حجم از بار مسئولیت، در کنار صبوری و تحمل شرایط روحی خانواده، توان زیادی می‌طلبد. پس برای جواب به این سوال، که "چرا می‌خواهم کاردرمانگر شوم؟ " باید ابتدا شناخت درستی از این رشته و روحیه خود پیدا کنید و اقدامی عجولانه نکنید؛ خطایی که بسیاری از افراد مرتکب آن می‌شوند.

در هر حیطه کاردرمانی چه می‌گذرد و چه مشکلاتی وجود دارد؟

همانطور که به طور خلاصه در بالا اشاره شده است، به طور کلی سه حیطه در کاردرمانی مطرح می‌شود. افرادی که در رشته کاردرمانی تحصیل کرده‌اند، پس از فارغ‌التحصیلی به طور معمول در یکی از حیطه‌های کاردرمانی مشغول به کار می‌شوند. هر حیطه کاردرمانی، سختی‌ها و چالش‌های متفاوتی نسبت به سایر حیطه‌های کاردرمانی دارد. در ادامه در مورد سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل در هر کدام از حیطه‌های کاردرمانی توضیح داده شده است.

کاردرمانی در حیطه روان؛ سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل

کاردرمانگرِ بخش کاردرمانیِ بیمارستان یا بخش روان، به عنوان پرسنلی است که در جهت شناخت علائم و بهبود بیماران، خدمت رسانی می‌کند. افرادی که به این بخش از کاردرمانی مراجعه می‌کنند، معمولا یک تشخیص از روانپزشک گرفته‌اند. در بین این مراجعین، عموما خانواده‌هایی با سطح کمی از اطلاعات اعصاب و روان، خانواده‌های بزهکار، فرزند طلاق و... نیز وجود دارند.

ارائه راهکار‌هایی که منحصرا برای هر بیمار باشد، سخت است. چرا که تغییر محیط و اکوپیشن فرد، مداخله‌ای بسیار سخت است و در جامعه ما به دلیل مسائل مالی و فرهنگی، چندان قابل اجرا نیست. از طرفی بیماران در این بخش قضاوت خوبی نداشته و تحت درمان دارویی هستند؛ همین مسئله کار را برای یک کاردرمانگرِ بخش روان، سخت‌تر می‌کند.

کاردرمانی در حیطه ذهن؛ سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل

نزدیک به 99 درصد مراجعین این بخش، کودکان و افراد زیر 15 سال هستند. عموما با اختلال بیش فعالی(ADHD)، نقص توجه تمرکز(ADD)، اوتیسم و تاخیر حرکتی، تاخیر گفتار و عقب ماندگی ذهنی وارد کلینیک کاردرمانی می‌شوند. کاردرمانگر حیطه ذهنی باید خلاقیت زیادی برای اجرای تمرینات، با توجه به سطح و توانایی ذهنی کودک، در قالب بازی داشته باشد. کنترل کلامی و غیر کلامی کودکان توسط درمانگر، در این زمینه، طاقت فرساست.

به طور معمول حیطه شناخت را کاردرمانگرهای خانم کار می‌کنند؛ زیرا بر این باور هستند که خانم‌ها حوصله بیشتری برای ارتباط با کودک دارند؛ اما همین حیطه به نظر ساده هم سختی‌های خود را دارد. این کاردرمانگران شاکی هستند که پس از مدتی، دچار افت سطح تحمل و لکنت می‌شوند.

کاردرمانی در حیطه جسم؛ سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل

خدمات درمانی در این حیطه، هم ویژه بزرگسال و هم اطفال است. اغلب کاردرمانگرانِ مرد، حیطه جسم را انتخاب می‌کنند. در حیطه جسم اگر بخواهیم با تکنیک‌های دستی، بیمار را مدیریت کنیم، نیروی فیزیکی بالایی لازم است. حتی مردانِ حاضر در این حیطه،  پس از مدتی، به دلیل سنگینی کارِ همراه با ارگونومی غلط، دچار مشکلات اسکلتی-عضلانی و عصبی می‌شوند. 

احداث کلینیک خصوصی بهتر است یا کار در کلینیک‌های سطح شهر؟

پس از فارغ‌التحصیلی از مقطع کارشناسی، شما با در اختیار داشتن کد نظام پزشکی، می‌توانید مجوز احداث یک کلینیک را، با طی کردن پروسه مربوط به آن، بگیرید و در آن مشغول به کار شوید. خب با این تفاسیر به نظر نمی‌آید مشکلات چندانی در مسیر یک کاردرمانگر وجود داشته باشد. اما سوال این است آیا همه کاردرمانگران پس از فارغ التحصیلی توان و شرایط این را دارند که صاحب کلینیک شوند؟

شما، برای شروع کار به طور مستقل، نیازمند تجربه بالینی هستید؛ همچنین در کنار آن، باید سرمایه لازم برای تجهیز یک کلینیک را داشته باشید. در کنار همه این‌ها جذب و حفظ مراجع و رقابت با سایر درمانگرانِ در سطح شهر، از جمله سختی‌های داشتن یک کلینیک کاردرمانی است.

سختی‌های کاردرمانی در کلینیک‌های خصوصی از نظر کاردرمانگران

کاردرمانگرانی که در کلینیک‌های خصوصیِ دیگران، کار می‌کنند؛ غالبا دو مشکل اساسی را مطرح می‌کنند. در کلینیک‌های خصوصی، به ازای هر مراجع، تنها درصدی از تعرفه در اختیار کاردرمانگر قرار می‌گیرد. این درصد، از نظر درمانگران با توجه به سختی کاری که متحمل می‌شوند قابل قبول نیست. از طرفی تعداد کیس بالا، در ساعت محدودی از روز و به صورت متوالی و بدون زمان استراحت، یکی دیگر از دغدغه‌های کاردرمانگرانی است که در کلینیک‌های بیرون کار می‌کنند.

کاردرمانی بهتر است یا فیزیوتراپی؟؛ سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل

یکی از سختی‌های کاردرمانی به عنوان شغل، هم پوشانی بخشی از مداخلات و تکنیک‌ها با کارشناسان فیزیوتراپی است. مدت‌هاست که بین کاردرمانگران و فیزیوتراپ‌ها، اختلافاتی مطرح است که هنوز حل نشده‌است. معمولا این ادعا وجود دارد که کاردرمانگران، خود را در میان جامعه فیزیوتراپی جای داده‌اند و با مدالیته‌های درمانی فیزیوتراپ‌ها، برخی از اقدامات خود را انجام می‌دهند.

واقعیت این است که ممکن است کاردرمانگران در مداخلات خود، به طور فرعی از این ابزار استفاده کنند؛ اما با توجه به دوره‌ها و کارگاه‌های معتبری که کارشناس کاردرمانی مجوز شرکت در آن را دارد و همچنین داشتن مدرک مربوطه، هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد و به حریم فیزیوتراپیست‌ها تجاوز نخواهد شد.

تداخل مداخلات کاردرمانی ذهنی و فارغ‌التحصیلان روانشناسی

فارغ التحصیلان رشته روانشناسی، به طور غیرقانونی به جای کاردرمانگران ذهنی، در بسیاری از کلینیک‌ها مشغول به کار هستند.  درست است که تعداد بسیار محدودی از دروس پایه در این دو رشته مشابه است و دانشجویان هر دو رشته آن‌ها را می‌گذرانند، اما تکنیک‌های بالینی یک کاردرمانگر و اهداف درمانی او، کاملا متفاوت از یک روانشناس است. متاسفانه این تخلفِ درمانی در کلان شهر‌ها به فراوانی دیده می‌شود. اگر این روند بخواهد به همین صورت پیش رود، بازارِ کار کاردرمانی برای کاردرمانگران مناسب نخواهد بود.

 نگرانی استخدام در رشته کاردرمانی

ما سعی کردیم در این مقاله، به روز ترین و مهم ترین دغدغه‌های کاری را، با راهنمایی کاردرمانگران، عنوان کنیم. کاردرمانی رشته‌ای است که، برای افرادی که به دنبال حقوق و شیفت کاری ثابت هستند محدودیت‌هایی دارد. به طور معمول هر بیمارستان، به تعداد یک الی دو نفر کاردرمانگر ظرفیت دارد. پس برای استخدام در بیمارستان، رقابت  سنگینی وجود دارد. اما مراکز دیگری همچون بهزیستی، مدارس استثنایی و مراکز خیریه هستند که تا حدودی می‌توانند افراد متقاضی را، به این دسته از خواسته‌هایشان برسانند.